Το βιβλίο "Τι τραγουδούσαν οι σειρήνες" (εκδόσεις "FUTURA") του Αβραάμ Κάουα, είναι μια συλλογή δώδεκα διηγημάτων, όλων εμπνευσμένων από τη "λαϊκή" κουλτούρα του 20ου αιώνα. Στήβεν Κινγκ, Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, Φίλιπ Κ. Ντικ, Τέννεσσυ Ουίλιαμς, Ίαν Φλέμινγκ, είναι κάποιοι μόνο από τους συγγραφείς από τους οποίους δανείστηκε ο Κάουα την έμπνευσή του. Σκοπός του όμως δεν ήταν να αντιγράψει, αλλά να χρησιμοποιήσει κάποιες λογοτεχνικές φόρμες κι αναγνωρίσιμα είδη 'γραφής' για να αποδείξει ότι δεν είναι τα καλούπια εκείνα που επιβάλλουν τις μαζικές 'ιδεολογίες', αλλά η πρόθεση εκείνων που τα χρησιμοποιούν.
Ο Κάουα είναι άριστος γνώστης της θεματολογίας του. Διδάκτωρ της Αγγλικής φιλολογίας και πολιτισμικός αναλυτής (συγγραφέας της μελέτης "Εικονικά βλέμματα: μεταμοντέρνα αφήγηση στα στα κόμικς, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία", εκδόσεις FUTURA), κάνει τις επιλογές του πάνω σε ένα ευρύ φάσμα λογοτεχνικών κι άλλων ειδών, είτε κληρονομημένων από το παρελθόν, είτε σύγχρονων. Χρησιμοποιεί μ' εκπληκτική ευκολία πολλά είδη γραφής (λογοτεχνικό, σεναριακό, θεατρικό), κινείται με άνεση από το θέατρο στον κινηματογράφο και τη συναυλία κι από την ηρωική φαντασία στην σκληρή επιστημονική φαντασία, με το λόγο του να είναι πάντοτε δροσερός και πιστός στο ύφος της κάθε κατηγορίας απ' όπου εμπνέεται, αποδεικνύοντας ότι είναι οι ιδέες που κρατούν ζωντανό ένα είδος - ο κορεσμός προέρχεται από τη μανιέρα που επαναλαμβάνεται ως αυτοσκοπός. Τα διηγήματα δε φέρουν κάποιο προσωπικό ύφος γραφής, αν και μάλλον αυτή είναι η επιδίωξη του συγγραφέα, ν' αποτελέσουν δηλαδή ένα deja vu, χρησιμοποιώντας όμως ανατροπές κι αποκαλύψεις στην πλοκή, που ν' αναιρούν την προβλεψιμότητα και να δημιουργήσουν προβληματισμό. Τουλάχιστον αυτές είναι οι προθέσεις του συγγραφέα όπως ο ίδιος λέει στο τέλος του βιβλίου. Δεν το καταφέρνει πάντοτε στο βαθμό που το επιθυμεί, αλλά το λάθος δεν είναι δικό του. Οι συγγραφείς από τους οποίους εμπνέεται είναι αξιόλογοι και πρωτότυποι, τα έργα τους εμπεριέχουν την ανατροπή και το προβληματισμό - είναι οι μιμητές τους που δε στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.
Ο λόγος του Κάουα είναι γρήγορος, απλός, ατμοσφαιρικός, εμπλουτισμένος με όμορφες εικόνες κι έξυπνες φράσεις, ελάχιστες φορές είναι που οι προθέσεις του προδίδονται από το αποτέλεσμα. Το σύνολο των διηγήματων είναι αρμονικό, χωρίς κάποια να ξεχωρίζουν ποιοτικά από τα άλλα κι αυτό είναι περίπου ένα θαύμα αν αναλογιστεί κανείς ότι κανέναν δε μοιάζει μορφικά και θεματικά με κάποιο άλλο. Ένας μικρός πλουραλιστικός άθλος. Όσοι αναγνώστες έχουν απαιτήσεις 'λογοτεχνικότητας' πιθανόν να μη μείνουν απολύτως ικανοποιημένοι, αλλά εκείνοι που μπορούν ν' αφεθούν στις χαρές της καλής κι άδικα χαρακτηρισμένης 'παραλογοτεχνίας', θ' απολαύσουν το βιβλίο
Μπάικας Ποθητός για το www.elogos.gr