Όχι, δε μιλάει για την γκρίζα πολιτεία των Αθηνών σ’ αυτό της το μυθιστόρημα η γνωστή συγγραφέας, αλλά για το Παρίσι της δεκαετίας του ΄60, τότε που οι φοιτητές κατέβαιναν στους δρόμους ζητώντας το δικαίωμα στην ουτοπία.

Διαβάζοντας κανείς αυτή την ιστορία, τριάντα χρόνια μετά την πρώτη της έκδοση, εκπλήσσεται ευχάριστα με τη φρεσκάδα της. Πρόκειται για ένα νεανικό μυθιστόρημα που πάλλεται από ζωή και αμφισβήτηση, που μιλά για την ατέλειωτη μοναξιά και τις ματαιωμένες ελπίδες,

Λίγο πολύ μέσα από τις γραμμές βλέπουμε να ξεπηδάει μια φιλοσοφία ζωής, καθώς μαθαίνουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο απάνθρωπο από τη βεβαιότητα, ενώ έχουμε όλοι ανάγκη να βρούμε κάτι που να τ’ ονομάσουμε χαρά. Ακόμη, διαβάζουμε: “Μοναξιά θα πει να φοβάσαι το κενό. Το τίποτα. Μοναξιά θα πει να επιστρέφουν άδεια τ’ απλωμένα σου χέρια”.

Όταν είμαστε μόνοι σκεφτόμαστε πολύ, φτάνουμε σε πολλά συμπεράσματα που άλλοτε είναι σοφά κι άλλοτε παράλογα. Έτσι και της ηρωίδας “της φάνηκε πως η ζωή της ήταν μετέωρη ανάμεσα στη γοητεία ενός σταθμού βροχερού και στη θλίψη του μάταιου. Ένας άδειος σταθμός η ζωή μας, όπου ο καθένας αναζητά το δικό του χαμένο χρόνο… Καθένας ζει τη δική του μοναξιά, τη δική του ατέλειωτη αναμονή”.

Η Γκρίζα Πολιτεία είναι ένα όμορφο ασθματικά γραμμένο κείμενο που κατακτά τον αναγνώστη με την αμεσότητα των περιγραφών αλλά και με τη λυρική του γλώσσα: “Αν ερχόταν, θα ’φερνε μαζί του όλες εκείνες τις πυρωμένες επιφάνειες, από άσπρα νησιά μέσα στο φως… Κι από νύχτες γλυκιές… Απαλές και γλυκιές, σαν την ώρα του εσπερινού… ή σαν χέρι αγαπημένο στο πρόσωπό σου. Αν ερχόταν, θα ’φερνε μαζί του όλα εκείνα τα μεσημέρια από επιθυμία και κρύο νερό στο στεγνωμένο στόμα… Κι όλες εκείνες τις αγρύπνιες, όταν η ψυχή μεταλάβαινε, μέσ’ απ’ τη χαρά του κορμιού, την πεμπτουσία του κόσμου”.

Όπως διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο: “Η Γκρίζα Πολιτεία δεν είναι μόνο η βροχερή πολιτεία του Παρισιού με τη γοητεία της δεκαετίας εκείνης, αλλά μια διεθνής σκηνή, όπου τα πρόσωπα του μυθιστορήματος βιώνουν το προσωπικό τους δράμα, ανάμεσα στα οδοφράγματα του Καρτιέ Λατέν, στον έρωτα του αδύνατου, στα άσπρα νησιά της μνήμης”.

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.