Βασιλική Καλαχάνη 

 Η Βασιλική Κολλιοπούλου Καλαχάνη γεννήθηκε το 1962 στο Σίδνεϋ της Αυστραλίας. Ήρθε στην Ελλάδα με την οικογένειά της όταν ήταν 10 χρονών. Τελείωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στο Βέλο-Κορινθίας. Είναι καθηγήτρια Αγγλικών. Διαμένει με την οικογένειά της στις Κρήνες-Κορινθίας. Έχει λάβει Βραβεία και Επαίνους για την Ποίησή της. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό “ΝΟΥΜΑΣ”. Τα ποιήματα που ακολουθούν ανήκουν στην δεύτερη ενότητα των ερωτικών της ποιημάτων, μετά την τύπωση της μικρής της συλλογής “ΩΡΕΣ”. Τα ποιήματα αυτά είναι ανέκδοτα. Αυτή την περίοδο αναλαμβάνει έντονη δραστηριότητα να καθιερώσει σαν θεσμό  “Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης” στην Κορινθία, μετά τον τραγικό Θάνατο του γιου της Παναγιώτη σε τροχαίο ατύχημα, τον Ιούλιο του '99. Όμως επιμένει και αγαπά την Ομορφιά, τη λυρική έκφραση της Ποίησης και τον Έρωτα, μη συμβιβαζόμενη με τα οικτρά τεκταινόμενα αυτής της χαμερπούς Ζωής. Αναζητά την Ανάσταση. Πιστεύει σε ανώτερα επίπεδα Ζωής.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

Βρέχει
Το συννεφάκι στο Καμπαναριό επάνω χαμογελάει
για την Αγάπη Αγγελέ μου

Έλα ν' αγαπηθούμε αυτό τ' Απόγευμα
Έλα να με βρεις μετά τη Βροχή
Δίχτυ απλωμένο σε πράσινο χορτάρι
κεντά ο Ήλιος

Έλα να σκαρφαλώσουμε στα τόξα του Έρωτα
Έλα να πιάσουμε τη χρυσαφένια Δύση

Φύλλο που ξέφυγε από σκοτεινό κεραμίδι
και μεθά στο Ταξίδι
Έλα να πιούμε τα χείλη μας μες τον Αέρα
Γιατί το Φως μας έλειψε Αγάπη μου
Το Φως μας έλειψε
Αχ, κι αυτή η Πλανεύτρα Βροχή!

25-11-2000

ΑΚΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ

Σαν τα κύματα είμαστε Αγάπη μου
Σαν Αιώνες
Που περνάνε πάνω από τη Γη
Κι αφήνουν μικρά, ευλογημένα Αστέρια

Θα μπορούσα να ήμουν κοχύλι των Αγγέλων
Θα μπορούσα να μιλώ τόσο ψιθυριστά
όσο μια κουκίδα Αγάπης
που στο Πέλαγος ταξιδεύει

Άκου τα βλέφαρα του Αέρα
πώς αγαπάν την Αυγή
Άκου την Καρδιά
και πάρε με

14/8/2000

ΠΡΩΙ

Άκου Αγάπη μου
Είμαι το κύμα που έρχεται να σε βρει.
Όπως ανεβαίνει νερό, Καλοκαιριού μέρα στον Ουρανό
και κόκκινες ανεμώνες πέφτουν μέσα
Όπως βαρκούλες ψαρεύουν άστρα το Δειλινό
και ρίχνουν δίχτυ σε βαθύ ποτάμι
Είμαι το κύμα που έρχεται να σε βρει
Είμαι το κύμα σου, πάρε με
Σε στερέωμα αχνογάλαζες Φωτιές
Ψηλά στα Σύννεφα που βουίζουν άνοιξη
Το κρεβάτι μας γλιστράει απ? τόνα σύννεφο στ' άλλο
Ομπρελίτσα ανάσα θα φύγει απ' τα χέρια μου
και θα πέσεις να την πιάσεις
Πιασ' την Αγάπη μου!
Που στην θύελλα των ματιών σου με τύλιξες το θεσπέσιο Πρωϊνό
Και με κόβεις λουλούδι  Αχ, με κόβεις λουλούδι
Κι έχω χάσει την Ανάσα μου!

5/11/2000