1ο ποίημα

 

Πέφτει τ' αστέρι

κρατάει η ευχή

φυσάει τ' αγέρι

χαλάζι, η βροχή.

 

Ήρθε το δείλι

φεύγεις, εσύ

σκουπίζω τα χείλη

κερνάω κρασί.

 

Η μέρα χαράζει

ο νούς, φυλακή

ο ήλιος κουρνιάζει

στο δένδρο, εκεί.

 

Δος μου, το χέρι

φυλαχτό η ευχή

στη φέρνει τ' αγέρι

σε θέλω, ψυχή.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2ο ποίημα

 

Μακριά απο τα φώτα

μόο η σιωπή.

Αρχίζει ωοπος πρώτα

τ' ονείρου η γιορτή.

 

Η πλατεία αδιανή

όλι φευγάτη

μια θέη κενή

με σκέψεις γεμάτη.

 

Εγώ στέκω εκεί

περιμένω εσένα

μορφή θεική

σε χαρτιά ξεχασμένα.

 

Έλα όνειρό μου

να γίνουμε ένα.

Τελιώνει η γιορτή

παίξε για μένα!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3ο ποίημα

 

Μη κλάψεις για το σύννεφο

που έφερε βροχή

κλάψε για το όνειρο

που χάθηκε στη γή.

 

Μη  δακρύσεις για το δρόμο σου

που πνίγηκε στο χώμα

δάκρυσε για το φίλο σου

που έσβησε το γιόμα.

 

Μη ραγίσεις για τον πόνο σου

που σ' έχει κάνει λιώμα

ράγισε για τον κόσμο σου 

που σε πληγώνει ακόμα.

 

Μη χάσεις τον αγώνα σου

προσπάθησε για σένα

 νίκησε το χειμώνα σου

με χέρια ενωμένα.

 

Παλιάτσος η ζωή

το ξέρουμε και οι δύο

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4ο ποίημα

 

Μια βροχή τ' απομεσήμερο

στου δρόμου τα πλακάκια

τ' αχνάρια γέμισε με φώς

στου κήπου τα δρομάκια.

 

Σταγόνες πέφτανε πολλές

απάνω στο φεγγίτη

κι αγάπη γέμισε η καρδιά

στο φώς τ' αποσπερίτη.

 

Κι ήρθε το βράδυ σιωπηλό

βουβά τα περιστέρια

και δυό ανθρώποι μοναχοί

δώσαν σφιχτά τα χέρια.

 

Να 'ρχόταν πάλι η μέρα αυτή

ό ήλιος ν' ανατείλλει

και στου Μαγιού το χάραγμα

να φιληθοιύν τα χείλη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

5ο ποίημα

 

Αγάπη όμορφη

κρύψε μου τα μάτια.

Δε βλέπω πια.

Αγάπη γλυκιά

Πλέξε μου τα χέρια.

Δε κρατάω πια.

Αγάπη όμορφη

δος μου το όνειρο.

Μπορώ και ζώ

Αγάπη γλυκιά

είμαι ευτυχισμένη,

βλέπω με τη ψυχή.

Σε γέλασα αγάπη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6ο ποίημα

 

Ελιά, το ιερό δέντρο της Αθηνάς,διαχρονικό σύμβολο της ειρήνης των λαών.

 

Ελιά, στα μάτια του θεού

το μήνυμα να φέρεις.

Ελιά, στο βλέμμα τ' ουρανού

ειρήνη να προσφέρεις.

 

Είσαι το δέντρο της ζωής

σε χώμα ευλογημένο

τ΄ αχνάρι της αυγής

σε δρόμο ματωμένο.

 

Κλαδί ελιάς το πέρασμα 

σε βράχια φαγωμένα 

ειρήνη στο ανέμισμα

σε χρόνια πονεμένα.

 

Δος μου, ελιά, τη χάρη σου

να τρέξω, να προφτάσω

να μη φανεί το δάκρυ σου

γι αυτά που θε να χάσω.

 

Είναι πολλα τα όνειρα

που κάνουν οι λαοί σου

μα πιο πολλά τα θάματα

που ζήσανε μαζί σου.

 

Ήσουν στο φώς της Αθηνάς

σύμβολο της ειρήνης

κι είναι τα δώρα της θεάς

τιμή της ρωμιοσύνης.

 

Ελιά, στα μάτια του παιδιού

ελπίδα να του φέρεις.

Ελιά, στο βλέμμα του παιδιού

το γέλιο να προσφέρεις

 

Είσαι, στεφάνι της τιμής

για ήρωες κι αγώνες

αμάραντο κλωνάρι της ζωής

για πάντα στους αιώνες.