Κολοτούρου Σοφία 

Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1973. Στις μέρες μου ασκώ την Ιατρική, στις νύχτες μου όμως, που είναι σαφώς καλύτερες, προτιμώ να ονειρεύομαι μικρά και μεγάλα  ταξίδια.Η ποίηση είναι το όχημά μου. Σας καλώ να ταξιδέψετε μαζί μου,στους δικούς μου κόσμους, μέσα από τα ποιήματά μου..."

ΚΑΤΑΔΥΣΗ ΣΤΗ ΛΑΓΝΕΙΑ

Καταδύομαι στο βυθό της Λαγνείας.
Φωτεινά τριανταφυλλί στον αφρό,
ροζ και σομόν-η εφηβεία του ιδανικού.

Πιο μέσα κόκκινο,των μεγάλων ερώτων.
Προχωρούμε στα κίτρινα θολά νερά,
που πρασινίζουν,σε χαρά ή μίσος.

Μωβ και μπλαβί,χρώματα παράξενα,
δοκιμάζουμε εμπειρίες.
Μπλέ της γαλήνης-ησυχάσαμε;
Το μαύρο του Ντε Σαντ παραμονεύει
-ο σκοτεινός βυθός μας.

Καταδυόμαστε,αναδυόμαστε,
ανακυκλώνουμε,αναβιώνουμε.

Ολη η Λαγνεία μας,ουράνιο τόξο των κυμάτων,
που αποκαλύπτει τους βαθύτερους βυθούς μας....

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ

Είπες:
" δεν τον ορίζουμε το χρόνο μας-
δεν τον ορίζουμε.
Η επιμονή της μνήμης μας κυνηγά,
σε κάθε τοπίο ονειρικό,
έξω και πέρα από το χρόνο.

Κι εμείς δεν της ξεφεύγουμε-
μας καταδιώκει.

Μας καταδιώκει η μνήμη μας
Κι ως τρέχουμε,
θέτουμε σε κίνηση το μηχανισμό
του ρολογιού,
μας καταδιώκει ο χρόνος.."

Και γύρισες
απότομα την κλεψύδρα του Νου-
στρόβιλος το μυαλό μου.

Παραδόθηκα
Στη δίνη της άμμου.
Σαν κατακάθισε ο κουρνιακτός,
κατάλαβα.

Το χρονικό φάσμα δεν επέμενε πια.
Δεν κυνηγούσα τη στιγμή.
Η μνήμη,
δεν μου υπενθύμιζε τίποτα.

Εξω από το βέλος του χρόνου
κι απ'τις Ερινύες,
παρατηρούσα το χωρόχρονο
ν'απλώνει.

Ο παρατηρητής
αλλάζει το Σύμπαν σαν συνωμοτεί-
Μου πρότεινες ή πρότεινα
μια ωραία συνωμοσία;

29/12/2000

ΣΠΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ MATRIX

Σ' εμένα απέτυχε η κασέτα εγγραφής-
Το matrix είχε σπάσει από καιρό.
Η γυάλινη μπάλα μου έσπασε
κι εκτινάκτηκε
το χιόνι.

Προσπάθησα να επανεγγράψω,
χρόνια αργότερα.
Προσπάθησα,
αλλά η γυάλινη μπάλα μου είχε σπάσει από καιρό,
συμπαρασύροντας στερεότυπα
και ψευδαισθήσεις.

Ανέβηκα
Σε μια νιφάδα του χιονού κι απέπλευσα.
Διέφυγα.

Τώρα,
μες το αχανές του Σύμπαντος περισυλλέγω
κι άλλους παράξενους συνταξιδιώτες γιατί έσπασε
η μήτρα των προτύπων εγγραφής και ταξιδεύουμε,
πέρα από τις βεβαιότητες…..

27/12/2000

ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ

Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν νωρίς την Ηθική
-δήθεν με νίβουν μ'ανομήματα αιώνων-
Κι εγώ, ιέρεια στης Λαγνείας τη σπονδή,
Εκάτη, Αστάρτη, ηδονών μα και δαιμόνων,
σε μιαν αντίληψη του κόσμου αρσενική.


Είμαι η Γυναίκα και μου φόρτωσαν καιρό την Ενοχή
-δεν έχουν οι αμαρτίες μιαν όψη μόνον-
Κι εγώ, στου Ανήθικου δοσμένη τη σπουδή,
με μίση και κατάρες τόσων χρόνων,
στα φαύλα και τα κρείττω η πηγή,

είμαι η Γυναίκα, που παλεύει την πληγή..


11/7 - 2/8/2000

ΚΡΥΠΤΟΚΤΟΝΙΑ

Κρυπτοκτονία.Μαζεύω ένα πρωί τα πράγματά μου,
πείθω τους γύρω ότι έχω σκοτωθεί,
εξαφανίζομαι από κάθε συντροφιά μου
και κάθε σχέση-κοντινή ή δικτυακή.
"Αγνοείται" ή "πέθανε" γράφει η ταυτότητά μου
καθώς γυρεύω τη ζωή μου απ'την αρχή.

"Ναι,το βαρέθηκα",τους λέω, "το παραμύθι
να γίνω κάποιος και να φτιάξω τάχα
-τα στερεότυπα,που τρέφουνε τα πλήθη-
να φύγω θέλω,να χαθώ μονάχα
κι ό,τι παλιό να σβήσει μες τη λήθη.
Μια νέα ζωή να ζήσω ήθελα να 'χα"

Και μου είπανε:"Μπορείς ν'αλλάζεις πάντα
να φεύγεις κι όμως να είσαι εδώ-
κάποια ταυτότητα άλλαξε ή κράτα
για μας δεν συμβολίζεις αριθμό.
Το δρόμο πάρε,αυτή ή την άλλη στράτα,
η αγάπη μας σημείο σταθερό."

Χρόνια και χρόνια η αγάπη είν' το σημείο
-Αρχή του κόσμου, Τέλος του παντός.
Περιστρεφόμαστε,ένας -ένας, δύο-δύο
σ'ένα παιχνίδι των σκιών και του φωτός,
ρόλους αλλάζοντας συχνά και προσωπείο-
δεν είμαστε ορισμένοι, ούτε αριθμός.

Κι όποιος μπορεί τους χίλιους ρόλους ν'αγαπήσει,
με χίλια πρόσωπα να μας αποδεκτεί,
προς τον πυρήνα μαλακά θα μας ωθήσει,
στο Τέλος μας-στην κεντρομόλο Αρχή....


23 /6 /2000