Αντιγόνη Πούρου
Αυτή είμαι εγώ!!(Νομίζω).Η μήπως δεν είμαi;
Αυτό προσπαθώ να ανακαλύψω καταγράφοντας στίχο,στίχο..... την παρουσία μου!!!
Γεννήθηκα πρίν απο 24 χρόνια στην Λεμεσό!
Έχω σπουδάσει σε συναφή με την ιατρική κλάδο και τότε συνειδητοποίησα πώς τα πάντα για μένα είναι η ικανότητα επικοινωνίας με τους άλλους!!
Όποιος έχει το θάρρος να καταθέσει μια στιγμή της ζωής του στο χαρτί είναι αληθινά ζωντανος!!!
"Στα χέρια των αγγέλων μάτωσα....
ακόμα ματώνω..."
Αυτό τον τίτλο θα ήθελα να δώσω κάποτε σε ένα απο τα δημιουργήματα μου!!Το ξέρω,θα το κάνω σύντομα!!!
ΠΟΙΟΣ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ;;
Και άρχισα να ζώ χωρίς κανείς να με ρωτήσει αν θέλω,
Και άρχισα να μεγαλώνω με την ελπίδα να γίνω κάποτε κάτι,
μεγάλωσα και κατάλαβα πως κανείς δεν με ρώτησε τι περιμένω
Κανείς δεν ρώτησε αν εγώ ήθελα να ΄ρθώ σε αυτόν τον κόσμο,ή κάπου αλλού ,σε μια γωνιά του χάρτη!
Θα συνεχίσω όμως!Θα συνεχίσω να περπατώ και να ρωτώ
Θα μάθω γιατί και ποίος με έφερε εδώ
Θα συνεχίσω να σε σκέφτομαι,να σ΄ αγαπώ
Γιατί ζωή μου μια ιδέα απατηλή είσαι και ΄συ ,ένα μυστικό κρυφό!
Αν μπορέσω να σε αλλάξω ,να σε αφήσω να πετάξεις,
Πίσω κοντά μου θα γυρίσεις, είμαι σίγουρη
Βαθιά μες την καρδιά μου θα χαράξεις
Τις πίκρες και τις σκέψεις, με μιας ψυχής στιγμή!
Να σ΄αγκαλιάσω τρυφερά σα να ΄σουνα και ΄συ γλυκιά μορφή!
ΧΩΡΙΣ ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟ...
Θέλω να γράψω,να εκφραστώ
Να μιλήσω με την δική μου σκέψη
Θέλω να δημιουργήσω,
Χωρίς όνομα,τίτλο
Ταυτότητα ,προορισμό!!
Θέλω....
Θέλω.... να μπορώ τα πάντα να κινήσω
Αδύνατο το ξέρω!!
Ίσως ένα κομμάτι να κρατήσω
Ένα όνομα,αληθινό ή όχι δεν έχει σημασία
Φτάνει εγώ να το διαλέξω!!!
Αν πάλι δεν τα καταφέρω,
Απο όλα κάτι να αλλάξω
Μακριά πολύ μακριά ,
όπου κοιμούνται
τα άγρυπνα φεγγάρια
Αυτό το όραμα δικά του ν΄ αφήσει
μικρά,μικρά σημάδια!!!!!
ΜΟΝΑΞΙΑ
Σαν τον άνεμο που λυσσομανάει,
Σαν την θάλασσα που ζητάει εκδίκηση,
Σαν το μίσος που θωλαίνει ψυχές,
Έτσι φευγαλέες ταξιδεύουν οι φιγόυρες των μοναχικών ανθρώπων
Χωρίς νόημα,παρελθόν,
παρόν και προορισμό.
Στα αδυσώπητα πάθη του μυαλού κυριαρχεί η θολή μοναξιά.
Συνταξιδιώτης σ’όλη την διαδρομή, οι σκέψεις μιας ανεκπλήρωτης ζωής!!
Δυστυχώς !!!
Η επιλογή ήταν δική σου!!!
Την πέταξες!
Την απέρριψες!
Την κομμάτιασες!
Διάλεξες!
Τώρα συνταξιδέυεις με τις οδυνηρές σκέψεις που σου θυμίζουν τι άφησες πίσω:
Την χορτασμένη απο νερό γη ,
Τον γεμάτο απο αγάπη άνθρωπο,
Χωρίς νόημα η ζωή της μοναξιάς!!!!
ΠΟΣΑ ΘΑ ΄ΔΙΝΑ
Και τι δεν θα ΄δινα για
Να μπορούσα έστω για μια στιγμή ,
Να φτάσω κοντά σου,
Με την μελωδία των ανέμων,
τ΄άρωμα του φεγγαριού,
την λάμψη του ήλιου.
Και τι δεν θα ΄δινα να μπορούσα,
Να μπορούσα να αφουκραστώ τον ήχο των κυμμάτων
Που ψυθυρίζουν γλυκά το όνομα σου
Και τι δεν θα ΄δινα!
Να κοιτάξω ψηλά στον ουρανό
και να σε βρώ στην γή,
δίπλα μου ,σιμά μου
Θα ΄δινα τα πάντα να μπορούσα να βρώ γαλήνη ,
Για να σ΄ονειρεύομαι στα ατέλειωτα ταξίδια του μυαλού μου!!!
Άνεμος θα θελες να σουνα το ξέρω,
Να με τυλίγεις γύρω,γύρω.
Άνεμος θα θελες να μουνα και ΄γώ,
Μαζί να ταξιδεύουμε στο ψέμα του ονείρου.
Ήλιος θα θελες να σουνα το ξέρω,
Το κορμί μου να ζεσταίνεις .
Ήλιος θα θελες να μουνα και γώ,
Μια ηλιαχτίδα μου να ανασαίνεις!!
Κι όμως δεν ρώτησες ποτέ
Δεν θέλησες να μάθεις
Τη μόνη μου αλήθεια την πικρή.
Θα ήθελα εγώ να ήμουνα ,αγέρας
Κι ήλιος μακρινός
Θα θελα να μουνα αυτή που είμαι τώρα ,
Για να μπορώ μια στάλα απ΄την ζωή να πάρω!
Θα θελα να μπορώ τον ήλιο να αγγίξω
Θα θελα όμως να μπορώ και πίσω να γυρίσω!!
Αν όλα αυτά εσύ μπορείς να μου χαρίσεις,
Να είμαι άνθρωπος μ΄αγέρα κι΄ήλιο δυνατό μες την καρδιά
Αυτό θα ήθελα να γίνω,
Μαζί μ΄αυτό που είμαι τώρα!
Την δύναμη απο τον ήλιο,την λευτεριά απο τον άνεμο,
Μαζί με το όνειρο μου!!
Να πετάξω μακριά στο ψέμα του ονείρου!!
Μην μου ζητήσεις μοναχά μαζί σου να πετάξω,
Είμαι σαν τα όνειρα που εφιάλτες καταλήγουν!!!
Πως να μπορέσω μια γουλιά,ένα χάδι ,μια ματιά
Απ΄την ζωή μου την πικρή να δώσω.
Να γίνω άνεμος ,αγέρας δυνατός,
Ποτάμι να συρθώ να ανταμώσω,
Την φωτιά σου για να σβήσω.
Να ανταμώσω μια φορά τρελάθηκα,
Στα χέρια της μορφής σου χάθηκα
Και πάλι απ΄την αρχή ξαφνιάστηκα.
Στου ονείρου να πετάξω κύματα
Στα απάτητα σου βήματα
Να μη σε ξαναδώ!
Πως να μπορέσω μια στιγμή
Απ΄το σκοτάδι μια ζωή,
Μέσα στο φώς να φέρω.
Για μιας αγάπης το φτηνό φιλί
Εσένα πιο πολύ να θέλω!
Να ανταμώσω μια φορά τρελάθηκα
Στα χέρια της μορφής σου χάθηκα
Και πάλι απ΄την αρχή ξαφνιάστηκα!
Στον άμοιρο τον έρωτα να δώσω ένα όνομα
Και να απαλλαγώ!!!