Μιχάλης Βερβελάκης
Γεννήθηκα στην Αθήνα το Νοέμβρη του 1976 όπου και ζώ. Έχω σπουδάσει κλασσική κιθάρα και στα ΤΕΙ ηλεκτρολογίας. Η μουσική μου φανέρωσε το άλλο μισό της, την ποίηση, και έκτοτε οι χορδές της δονούν μέσα μου μια ολοκλήρωση εν εξελίξει...
...τα αντικείμενα…
μας επιτιμούν διαρκώς
για την αστάθειά μας.
Zbigniew Herbert
είναι πεντακάθαρα
επιδερμικά μόνο χρειάζονται
κάποτε ξεσκόνισμα απ’ την τριβή
του χρόνου
άλλωστε η καθαρή αξία
μετριέται με την ασυνείδητη
εκλογή στιγμών
που ναρκεύουν στο χώμα
της μνήμης σημεία
έτοιμα να μας εκτινάξουν
σε κάθε παραπάτημα
έτσι και τα σπίτια
που προσωποποιούνται
κατά τον τρόπο του ποιητή
αναλώνουν τις μικρές ατέλειες
στο χωνευτήρι της ανοχής
-ο φόνος ενος κρεββατιού
ή η πληγή μιας παλιάς κουρτίνας-
εξωραίζονται όλα
σε ένα απόσταγμα
το μαργαριτάρι εκείνο
το σπόρο στα θεμέλια
που ριζώνει τη συγκατοίκηση
με μια φέτα φωτός
έτοιμη να σχίσει
την επιφάνεια των πραγμάτων
σε κάθε άνοιγμα της ψυχής τους.
6/12/01
ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ
Kάτω απ’ το εκκλησάκι
της αγιάς Μαρίνας
οι μπουκαμβίλιες κρεμούν
σα καντήλια στην πλευρά
που ο άνεμος ζυμώνει
τον ήλιο με την πέτρα.
Εκεί αγναντεύαμε
τα καλοκαίρια στις παιδικές συνάξεις
τα χελιδόνια να ζαλίζουν
με μυρωδιές του θυμαριού
τους περαστικούς στον ασφαλτόδρομο
και τα μάτια τσιτωμένα
προς το πέλαγο
τα γλαυκά καράβια
που έφευγαν για μακριά.
Η γυμνή φύση
που ερωτευόταν τους αθώους
πέπλο ζωγράφισε τους πόθους
που ανεμίζουν στην ηχώ
της χάλκινης καμπάνας.
Δέσμιοι πρωτεργάτες
την κουβαλάμε πάντα
στις εαρινές ονειροπολήσεις
μαζί με σπίθες και ιαχές.
28/7/01
ΘΑΛΑΣΣΗΣ
ΓΕΝΟΜΕΝΟΣ
Βγαίνω στη θάλασσα και αναπνέω.
Ο αέρας μετακινεί ζεστές
ανάσες γλάρων
συγκρούομαι και μεταγγίζω στο αίμα
ακρογιάλια μεσημεριού Ιθάκης
και ιπτάμενες ηλιακές κόχες
που σφηνώνουν
στις πλώρες των βαποριών.
Έμπλεος αφρού
συλλαβίζω το αλφάβητο των ψαριών
με κίνδυνο να μάθω
να μιλώ την ακατάλυπτη γλώσσα
της Ατλαντίδας
και να χάσω τα ίχνη μου
απ’ το χάρτη.
Αγγίζω το προγονικό κουπί,
το πέλαγο, το πάθος, το ταξίδι.
Χαιρετώ…
24/9/01
ΠΤΗΣΗ ΜΕΤ’ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ
Αναπτύσσω διαστημική ταχύτητα
και εκστασιάζω το χρόνο γύρω μου.
Όλοι οι εμπλεκόμενοι αστέρες
που φασματογραφούν
την πτήση
σχηματίζουν έναν έτερο κόσμο
με μια ιδανική χροιά
τη ζωή που αποτυπώνω
σε ανέλπιστο φίλμ.
Τελικά,
με σηματοδότη τον ήλιο
αποκλίνω της αρχικής ιδέας
και με μια έντονη
ερυθρότητα στο δέρμα
σβήνομαι
στα παγωμένα νερά
της πρότερης ζωής μου.
18/9/01
ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Εύπλαστα χέρια
βουτηγμένα στη γλώσσα,
ακροβατικά γραμματάκια σε άηχα μάτια,
τι σχηματισμός μπογιατίζει
το λεκτικό άρρητο.
Έχουν στο στόμα μαγκωμένη
θρυαλλίδα,
έτοιμη να εκτοξεύσει
απίθανα γεωμετρικά πυροτεχνήματα
μια ευκλείδια φωτιά, π’ ανάβει
τη σιωπή.
Ω μουσική παντομίμα,
της σκέψης ενσάρκωση,
σχήμα
μιας άφατης περιβολής.
15/6/02
ΕΠΟΧΙΚΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ
Ένας αέρας τεμπέλης
σαν Άυγουστος
φλάουτο οι καλαμιώνες
δίπλα στην πάπια απόφαση
που θηρεύω άστοχος.
Τα τσίνορα βαραίνουν
με υγρή ζαλάδα
στου μυαλού το παράθυρο
να μπάζει
τη φτερωτή μουσουργία
της αηδόνας.
Η προστακτική της θέλησης
σε θερινή νάρκη
και σημαδεύω άσφαιρος
στο αύριο και μεθαύριο.
Φαίνεται
μόνο κάτω του μηδενός
τουρτουρίζω αποφάσεις.
13/10/02